Marktwerking in de zorg:
U heeft toch een vrije keuze?
Zoals elk jaar weer rond de periode van september/oktober
worden de nieuwe premies van de zorgverzekeraars weer bekend gemaakt voor het
nieuwe jaar. Mensen krijgen weer de mogelijkheid om over te stappen van
zorgverzekeraar, maar ook de mogelijkheid om een ander aanvullend pakket te
nemen waarbij misschien de dekking wat hoger ligt om meer zorg vergoed te
krijgen, of juist lager vanwege een gunstigere prijsstelling.
Helaas ziet menigeen door de bomen het bos niet meer, bij de
ene zorgverzekeraar krijg je een aantal behandelingen vergoed, bij de andere
een budget, waarin dan ook nog beroepsgroepen bij elkaar zitten met totaal
andere tarieven, zodat nooit berekend kan worden hoeveel behandelingen dit
eigenlijk zijn. Als consument moet je appels met peren vergelijken. Maar de
zorgverzekeraar stelt: “u heeft toch een vrije keuze?”
Daarnaast komen in deze zelfde periode langzaam maar zeker
de zorgverzekeraars naar de zorgverleners toe met de jaarlijks terugkerende
contracteerrondes. Bij het ingaan van de marktwerking werd gesteld dat de
zorgverzekeraar en de individuele zorgverlener samen moesten komen tot een
overeenkomst. Individueel, want het was vanuit het oogpunt van marktwerking
door de NMA niet toegestaan om als beroepsgroep in onderhandeling te treden met
de zorgverzekeraar omdat dit gezien wordt als kartelvorming. Dus als
zorgverlener dien je, volgens deze wetgeving, individueel in onderhandeling te
gaan met de zorgverzekeraars over voorwaarden en tarieven. De praktijk is
echter anders. De zorgverzekeraar stelt een overeenkomst op, en stelt de
tarieven vast. Als zorgverlener zou je dus moeten gaan onderhandelen met de
zorgverzekeraar wanneer je het niet eens bent met bepaalde voorwaarden of met
bijvoorbeeld de aangeboden tarieven. Hierop volgt dan vanuit de zorgverzekeraar
antwoord dat ze geen mogelijkheid zien om met duizenden zorgverleners
individueel in overleg te gaan. En vervolgens wordt verteld: “maar u heeft toch
een vrije keuze?” “U kunt de overeenkomst tekenen, of u tekent niet.” Jazeker,
en wat voor een keuze. Wanneer men als zorgverlener geen overeenkomst aangaat,
valt men onder de zogenaamde niet-gecontracteerde zorg. Zorgverzekeraars
vergoeden niet-gecontracteerde zorg in sterk beperkte mate. De consument, ofwel
de zorgvrager, heeft ook hierbij een keuze. Naar een gecontracteerde
zorgverlener, of naar een niet-gecontracteerde zorgverlener. Echter, wanneer de
consument hoort dat hij bij de niet-gecontracteerde zorgverlener altijd zelf
bij moet betalen, of dat het aantal behandelingen wat door de zorgverzekeraar wordt
vergoed zeer beperkt is, kiest deze eieren voor zijn geld en gaat naar de
gecontracteerde zorgverlener.
Om het voor zowel de consument als voor de zorgverleners
allemaal gemakkelijker te maken hoeft u dus niet meer te kiezen, de
zorgverzekeraar heeft dit namelijk al voor u gedaan...
En om het nog gemakkelijker te maken, fuseren de
zorgverzekeraars met elkaar, zodat het voor de consument nog eenvoudiger is,
omdat er zo helemaal niets meer te kiezen valt.
Voor de zorgverleners zou het eigenlijk nog wel
gemakkelijker kunnen, bedacht een zorgverzekeraar vorig jaar al met een
stilzwijgende verlenging van de overeenkomst. “U zwijgt en stemt toe”, de zorgverzekeraar heeft de keuze voor u al
gemaakt...
